ساختِمان یا بنا، سازهای است که برای سکونت و به عنوان سرپناه یا برای کار ساخته میشود
که محیط را به دو بخش بیرون و درون تقسیم میکند.
ساختمانهایی که از نظر بلندا از اندازه مشخصی بلندتر باشند ساختمان بلندمرتبه گفته میشود.
در ایران ساختمان بلندمرتبه طبق مصوبه سال ۱۳۷۷ شورای عالی شهرسازی و معماری
به ساختمانهای بالاتر از شش طبقه گفته میشود.
ساختمانهای بسیار بلند نیز اصطلاحاً آسمانخراش یا برج نامیده میشوند. به ساختمانهای بزرگ
و باارزش قدیمی، بیشتر عِمارَت گفته میشود.
ساختمانی است که برای اسکلت اصلی آن از بتن آرمه
(سیمان، شن، ماسه و فولاد به صورت میلگرد ساده یا آجدار) استفاده شده باشد.
مقاومت بالا: مقاومت فولاد بالا بوده و نسبت مقاومت به وزن آن از بتن بزرگتر است.
این موضوع در سولههای با دهانههای بزرگ و ساختمانهای مرتفع و ساختمان هائی که
بر روی زمینهای سست احداث میشوند، از اهمیت بیشتری برخوردار است.
مقاومت متعادل مصالح: مقاومت فولاد در کشش و فشار یکسان و در برش نیز خوب و نزدیک به کشش و فشار است.
در تغییر وضع بارها، نیروی وارده، فشاری و کششی قابل تعویض بوده و مقاطع به خوبی عکسالعمل نشان میدهند؛ ولی مقاومت بتن در فشار مناسب بوده و در کشش یا برش کم است.
پس اگر مناطقی تحت نیروی کششی قرار گرفته و مسلح نشده باشند، تخریب میشوند.
خواص ارتجاعی: به علت همگن بودن فولاد، خواص ارتجاعی محاسباتی آن با تقریب بسیار خوبی مصداق عملی دارد.
به عنوان مثال، ممان اینرسی یک مقطع فولادی را میتوان با اطمینان در محاسبات وارد نمود.
حال اینکه در مورد بتن این ارقام خیلی معین و قابل اطمینان نیستند.
ضریب نیروی لرزهای: در قالبهای بتن مسلح به علت وزن بیشتر،
ضریب نیروی لرزهای از قابهای فلزی بزرگتر است.
شکلپذیری:
یکی از خواص مهم مصالح فلزی شکلپذیری آنهاست. فلزات قادرند تمرکز تنش را که در واقع علت شروع خرابی است و نیروهای دینامیکی و ضربهای را تحمل نمایند، در حالیکه بتن ترد و شکننده بوده و عملکرد آن در مقابل این نیروها بسیار ضعیف است.
برچسب : نویسنده : zahra zahra بازدید : 466