آرشیتکت

معماری به انگلیسی (Architecture) ، شیوه و سبک نقشه‌کشی ، طراحی و ساخت ساختمان‌ها و دیگر سازه‌های فیزیکی است. آثار معماری ، سمبل فرهنگ یک ملت به شمار می‌روند و در ردیف آثار هنری قرار می‌گیرند. در اغلب موارد، تمدن‌های تاریخی را با آثار معماری به‌جامانده از آن‌ها می‌شناسیم.

تعریف آرشیتکت

• واژه‌ای کلی است که ساختمان‌ها و دیگر سازه‌های فیزیکی را توصیف می‌کند.
• هنر و دانش طراحی ساختمان‌ها و برخی از سازه‌های ساخته نشده است.
• سبک طراحی و روش ساخت ساختمان‌ها و دیگر سازه‌های فیزیکی است.
• درک هنر، علم، فناوری و انسانیت است.
• حرفه یک معمار است؛ یعنی جایی که آرشیتکت، یک سری خدمات حرفه‌ای در راستای ساخت ساختمان‌ها و محیط‌ زیست ارائه می‌دهد.

کانسپت های مدرن آرشیتکت

معمار معروف آسمان‌خراش‌های قرن نوزدهم، لوئیس سالیوان، یک قاعده مهم را وارد دنیای آرشیتکت کرد:

شکل پیرو کارایی است.

این اصل که ملاحظات ساختاری و زیبایی‌شناسی باید کاملاً مطیع کارایی باشند؛

با شهرت و شک‌برانگیزی مواجه شد و بر اصل کارایی ویترویوس اثر گذاشت.

اصل کارایی به همه جنبه­ های کاربرد، ادراک و تفریح یک ساختمان راه می ­یابد؛

ساختمانی که نباید فقط کارا باشد؛ بلکه باید زیبا، روان‌شناسانه و فرهنگی باشد.
Nunzia Rondanini، دراین‌باره اظهار داشت:

بعد زیبایی آرشیتکت در پس جنبه‌های کارایی قرار می‌گیرد و این همان اتفاقی است که برای دیگر علوم انسانی افتاده است. , و نیز می‌تواند محرک و عامل بهبود زندگی اجتماعی باشد.
در بین فلسفه‌هایی که بر روی آرشیتکت  مدرن اثر گذاشته‌اند؛

می‌توان به خردگرایی، تجربه‌گرایی، ساختارگرایی، پست ساختارگرایی و پدیده‌شناسی اشاره کرد.

مبدأ آرشیتکت

اولین ساختمان‌ها، با توجه به نیازهایی چون داشتن سرپناه و امنیت و مواد در دسترس و مهارت‌های موجود، ساخته شدند.

در کنار رشد فرهنگ و دانش انسان‌ها، ساختمان‌سازی نیز به یک مهارت و هنر تبدیل شد و آرشیتکت،

نامی است که به محصولات برجسته این مهارت، اختصاص داده شد.
موفقیت معماری، نتیجه یک پروسه آزمون و خطا است؛ آزمایش‌هایی که به تدریج انجام شدند.

معماری بومی، منجر به ساخت بسیاری از قسمت‌های دنیای کنونی شد.

انسان‌های نخستین، بیشتر در مناطق روستایی مستقر می­ شدند.

به خاطر مسائل اقتصادی و گسترش شهرنشینی، مناطق شهری خلق شدند

و در بعضی نقاط مانند Catal Hoyuk در Anatolia و Mohenjo Daro در پاکستان کنونی، به‌سرعت رشد کردند.

معماری امروزی

از دهه ۱۹۸۰، سیستم ساختاری، خدمات، انرژی و تکنولوژی‌های ساخت‌وساز پیچیده‌تر شدند.

این رشته به گرایش ­های مختلف تقسیم شد که برای هر نوع پروژه‌ای، تخصصی را در بر دارد و بین معمار طراح و معمار پروژه، تمایز قائل می­ شود.

پروسه‌های مقدماتی برای طراحی هر ساختمان بزرگ، به تدریج پیچیده‌تر شدند؛

این مراحل شامل مطالعه اولیه مواد از نظر دوام، استقامت، کیفیت، قیمت و تطابق با قوانین محلی است.

معماری مدرنیسم و پست‌مدرنیسم مورد انتقاد بعضی از معمارهای حرفه‌ای قرار گرفتند؛

آن‌ها معتقدند که یک معماری موفق، امری شخصی، فلسفی یا از نظر زیبایی مطابق با سلیقه فردی نیست؛

در این رشته  باید نیازهای روزمره مردم را در نظر بگیرد و با استفاده از فناوری، محیط‌هایی مناسب برای زندگی خلق کند و پروسه طراحی باید از طریق مطالعه علوم رفتاری، زیست‌محیطی و اجتماعی، آگاهانه صورت بگیرد.